RASSTANDAARD

FCI-standaardnr. 45 d.d. 12 maart 1993

Berner Sennenhond
Dürrbächler

LAND VAN OORSPRONG

Zwitserland

GEBRUIK

Oorspronkelijk waak-, drijf- en trekhond op boerderijen, tegenwoordig ook familie- en veelzijdige werkhond.

FCI-CLASSIFICATIE

Groep II, sectie 3. Zwitserse Sennenhond zonder werkcerfiticaat.

KORT HISTORISCH OVERZICHT

De Berner Sennenhond is een boerenhond van oude herkomst, die in het vóór Alpengebied en delen van het binnenland in de omgeving van Bern als waak-, trek- en drijfhond gehouden werd.

Naar het gehucht en de herberg Dürrbach bij Riggisberg, waar deze langharige, driekleurige erfhond bijzonder veelvuldig voorkwam, kreeg hij zijn oorspronkelijke naam: “Dürrbächler”.

Nadat in 1902, 1904 en 1907 reeds zulke honden op hondententoonstellingen uitgebracht waren, sloten in november 1907 enkele hondenfokkers uit Burgdorf zich aaneen om het ras zuiver te gaan fokken. Zij stichtten de “Schweizerischen DürrbachKlub” en stelden raskenmerken op.

In 1910 werden op een hondententoonstelling in Burgdorf, waar veel boeren uit de omgeving met hun Dürrbächler-honden naar toe kwamen, reeds 107 dieren geëxposeerd.

Van toen af aan verwierf het ras, in navolging van de andere Zwitserse Sennenhonden, voortaan “Berner Sennenhond” genoemd, snel vrienden in heel Zwitserland en spoedig ook in het naburige Duitsland.

Tegenwoordig is de Berner Sennenhond dankzij zijn driekleurige aftekening en zijn aanpassingsvermogen wereldwijd als familiehond bekend en geliefd.

ALGEMENE VERSCHIJNING

Langharige, driekleurige, meer dan middelgrote, krachtige en beweeglijke gebruikshond met stevige ledematen; harmonisch en evenredig.

LICHAAMSVERHOUDING

Verhouding tussen schofthoogte en lichaamslengte ca. 9 : 10; eerder gedrongen dan lang.

KARAKTER EN GEDRAG (AARD)

Zeker, opmerkzaam, waakzaam en onbevreesd in alledaagse situaties, goedmoedig en aanhankelijk in de omgang met vertrouwde personen, zelfverzekerd en vriendelijk tegenover vreemden; gemiddeld temperament, volgzaam.

HOOFD

Krachtig: schedel zowel in zij- als in vooraanzicht gezien zeer licht gewelfd; zeer duidelijke, doch niet te sterke stop, weinig ontwikkelde voorhoofdgroef; krachtige, middellange, rechte snuit;

NEUSSPIEGEL

Zwart

LIPPEN

Weinig ontwikkeld en aansluitend, zwart

GEBIT

Volledig, krachtig schaargebit

OGEN

Donkerbruin, amandelvormig, met goed aansluitende oogleden

OREN (BEHANG)

Driehoekig, licht afgerond, hoog aangezet, middelgroot, in rust vlak aanliggend.

HALS

Krachtig, gespierd, middellang

LICHAAM

Krachtig, compact

BORST

Tot aan de elleboog reikend, breed, met duidelijke voorborst; borstkas van breed-ovale doorsnee.

RUG

Vast en recht

LENDENPARTIJ

Breed en krachtig

KRUIS

Vloeiend afgerond

BUIK

Niet opgetrokken

STAART

Dichtbehaard, minstens tot het spronggewricht reikend, in rust hangend, in de beweging zwevend op rughoogte gedragen, of licht daarboven.

LEDEMATEN

VOORHAND

ALGEMEEN

In stand van achteren gezien recht, niet te nauw, achtermiddenvoeten en voeten naar binnen noch naar buiten gedraaid; wolfsklauwen moeten verwijderd zijn.

SCHOUDERS

Lang, krachtig, schuin geplaatst, met de opperarm een niet te stompe hoek vormend, aanliggend en goed bespierd.

VOORMIDDENVOETEN

Nagenoeg loodrecht in stand, sterk.

VOETEN

Kort, rond en gesloten; tenen goed gewelfd.

ACHTERHAND

ALGEMEEN

In stand van achteren gezien recht, niet te nauw, achtermiddenvoeten en voeten naar binnen noch naar buiten gedraaid; wolfsklauwen moeten verwijderd zijn.

DIJBENEN

Tamelijk lang, van opzij gezien met het onderbeen een duidelijke hoek vormend, breed, krachtig en goed bespierd.

SPRONGGEWRICHTEN

Krachtig en goed gehoekt.

GANGWERK

Ruime, gelijkmatige bewegingsafloop in alle gangen, uitgrijpende ruime pas vóór en goede stuwing vanuit de achterhand; in draf, van voren en van achteren gezien, bewegen de ledematen in een rechte lijn.

BEHARING

VACHTSTRUCTUUR

Lang, sluik of licht gegolfd.

KLEUR VAN HET HAAR

Diepzwarte grondkleur met diepe, bruinrode brand aan de wangen, boven de ogen, aan alle vier de benen en op de borst, en met de volgende witte aftekeningen:

Zuivere, witte, symmetrische hoofdaftekening. De bles verbreedt zich naar de neus toe aan beide zijden tot een witte snuitaftekening. De bles mag niet tot aan de vlekken boven de ogen reiken en de witte snuitaftekening hoogstens tot aan de mondhoeken.

Witte, matig brede, doorlopende hals- en borstaftekening.

Gewenst: witte voeten, witte staartpunt.

Toegestaan: kleine witte nekvlek en/of kleine witte aarsvlek.

GROOTTE

Reuen 64 – 70 cm schofthoogte, ideaal 66 – 68 cm.

Teven 58 – 66 cm schofthoogte, ideaal 60 – 63 cm.

FOUTEN

Iedere afwijking van voornoemde punten moet als fout worden aangemerkt. De beoordeling daarvan moet in verhouding tot de ernst van de afwijking staan en er moet rekening mee gehouden worden in hoeverre aan wezenlijke zaken afbreuk wordt gedaan.

licht botwerk
ondervoorbeet en bovenvoorbeet
het ontbreken van andere tanden dan ten hoogste tweemaal P1(premolaren); de M3 blijven buiten beschouwing
entropion, extropion
zadelrug, overbouwd kruis, aflopende ruglijn
krulstaart, knikstaart
duidelijk kroeshaar
kleur- en aftekeningsfouten
ontbrekende witte hoofdafdtekening
te brede bles en/of witte snuitaftekening, die duidelijk verder dan de mondhoeken reikt
grote witte nekvlek
witte halsring
wit aan de voorbenen, dat duidelijk tot boven het midden van de middenvoet reikt (laars)
storend asymmetrische aftekening aan hoofd en borst
zwarte vlekken en strepen in het wit op de borst
onzuiver wit (sterke pigmentvlekken)
bruine of rode goed over de zwarte grondkleur
onzeker/instabiel karakter, agressiviteit.

BEOORDELING UITSLUITENDE FOUTEN

gespleten neus
blauw oog (+ glasoog/porceleinoog), blauwe vlekjes in de iris (= Birkauge)
kort haar of kort stokhaar
het ontbreken van een driekleurenpatroon
anders dan zwartgekleurde mantel.

NB Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels bezitten, die zich volledig in het scrotum bevinden.

De Nederlandse vertaling van de Zwitserse rasstandaard